DOST OLSUN DA – ÇAMURDAN OLSUN

<<Dost olsun da – çamurdan olsun>> – diyerek

Dostla bölüşmüştür son yuduin suyunu – son ekmeğini dosta dilmiştir

Ama yalnızdır – oldum olasıya – Anadolu

Yalnızlıktan iflahı kesilmiştir

Rumeli yakasına postu seren İstanbul

İki adım ötesini gurbet bilmiştir

Koca Osmanlı bile – bu oyalı yazmaya

Alın terini değil – elinin kirini silmiştir

Dertlere derman olmuş ama – ortak çıkmış mutluluklara

Bir aşık veya eşkiya – Hazret veya Pir

Destanlar şahit – türkülerden belli

Dost kahrı – bu topraklarda – severek çekilmiştir

Şimdi göz gözü görmeyen kasaba kahvelerinde

Yarenlik başlamıştır ve dışarda kar – diş diştir

Geçmişe ve geleceğe inat – delikanlılar

Kötü – kırık iskambillere eğilmiştir

Azdırıp çoğaltmak istercesine – kimi – yalnızlığını

Keçi damından gecekonduya gelmiştir

Gelin mendilidir – işlenir – asker çorabıdır – örülür her gün

Cümle kederler – sevdalar – hasretler bir bir

Kurduna – kuşuna bu memnleketin – insanına derdine

Laf olsun – edebiyat olsun diye değinilmiştir

Yeşertemezsek imeceyle – garip Anadolu’yu eğer

Bil ki – yalnız dostluktan değil – hürriyetten de vaz geçilmiştir

Doluyum – Anadolu gibi – Anadolu için

Yalnızlık — muhabbet ve şiir