KÜL

– Çocuklar, meşhur kuraldır!

“Ekser için hükm-ü kül vardır!”

(Ekser) çoğunluk, (kül) herkes demek.

Küle eşit oluyor yani bir yerde ekser .

Türkçesi: Çoğunluğun oyudur geçerli olan!

Derste hocanın yaptığı bu açıklamadan,

Yalnız (ekser) ve (kül)dü aklında kalan.

Çiviye denirdi köyde, halbuki ekser diye!

( Ve bugün de ekser , der , Anadolu, çiviye! )

İşte bu, çiviyi (ekser), ekseri (kül) bilen Nasreddin’e

Anası: – Oğlum, der, külhandan biraz kül getir.

Çamaşır yıkayacağım yine.

-Yahu! Her işimiz böyle ve de veresiye!

(Söylene söylene eve dönüyordu Nasreddin,

Dirhem kül yoktu, bakmıştı külhana.)

Birden üstüne bastı, yoldaki paslı çivilerin.

– Ülen! Bu ekserleri de buraya kim attı?

Birden: – Dur , aman! . . Ve işte bu paslı çiviler ona

Hocasının sözlerini hatırlattı:

– Çocuklar! Meşhur kuraldır:

Ekser için hükmü-ü kül vardır!

O halde, dedi, Nasreddin, kendi kendine:

(Bu ekserler de kül hükmündedir!)

Dedi ve dediğine de aklı yattı.

Doldurdu paslı çivileri kül torbasına.

Ve getirip çırptı anasının önüne:

– Ana!

Al istediğin külleri!

– Oğlan bu ne?

– Ekser!

– Oğlum, ben sana kül, dedim. Senden ekser istemedim.

– Ekser demek kül demek ana!

– Git ordan! Oynattın galiba sen!

– Ne oynatması be! Dedim ya sana,

Kül işte!

Git sor bizim hocaya istersen!