MERMER ÇEŞMEDEN GEÇEN İNSANLAR

İster sabah, ister akşam geç Mermerçeşmeden,

İnsanlar görürsün koşan, duran, düşünen.

Kalenin eteğinde, Çınçın Bağında,

Soğukta, yağmurda öğle sıcağında,

Yolda, inşaatta, taş ocağında

O gün için Allah ne verdiyse bölüşen

İnsanlar gelir geçer Mermerçeşmeden.

Bu insanlar memleketten gelirken

– Yola çıkıp Tercan’dan bir sabah erken

Kapsız yorganiyle bir kendini getirmiş,

Küfrü, muhabbeti ve kini getirmiş,

Keremin aşkını, derdini getirmiş,

Elleriyle söven, gözleriyle gülen

Bu insanlar memleketten gelirken.

Şehrin dağdağasında eş-dost belirsiz.

– Asıl bizler garip, bizler biçareyiz -.

Şehirde camlar siyah, kapılar sağır;

Hemşerim! Kardeşim! Taş yerinde ağır!

Bir yüktür şehirde gün, bir çekilmez kahır ;

Şehre bir gün canü gönülden, teklifsiz,

Taşı toprağı altın diye gelirsiniz! .