BİR KURTARICI BEKLENİYORDU

<< Onu paşa yapsanız padişah

padişah yapsanız Allah olmak ister. >> Enver Paşa

I.

Soranlar vardı: -<< Neden paşa yapmıyorlar O’nu>>.

<< Anafartaları O kazanmadı mı, İstanbul’u O kurtarmadı mı?>>

<<- Terfi tezkeresi cebimde ama>> demişti, Enver Paşa.

<< Hiç bir şeyle doyuramazsınız siz bu adamı.>>

Ve kafa yoruyordu aydınlar , Göz Hekimi Esat Paşa’nın evinde,

 

– Kim kurtarabilir acaba vatanı?

<<- O, bizi kurtarır ama, biz O’ndan nasıl kurtuluruz!>>

Diyordu, Refet Bey, devrin İstanbul Jandarma Komutanı,

Ve açıklıyordu: -<< Gavura kalacağımıza, O’na kalırız>> dendiğinde,

 

Mustafa Kemal’di kurtarıcının adı sanı!

 

II

 

<< Biz hiç birimiz olmasaydık,

O, yaptığını yine yapardı. O

olmasaydı, hiç birimiz, Mustafa

Kemal’in yaptığını yapamazdık.>>Rauf Orbay

 

Karabekir Paşa da, aynı şüpheyle, Erzurum’da, O’nun,

Başkan olmasını istememişti.

Ingilizler: -<< Sert davranışımız size,

Mustafa Kemal’in başınızda olmasındandır >> demişti.

Daha ilk Kuvay-i Milliyye Meclisinde,

Enver Paşa’ya bel bağlayanlar türemişti.

Ama, açık talih, kararlı Mustafa Kemal’e gülümsediği kadar,

Kimselere gülümsememişti.

Bir kaymaktı Afyon artık, Kütahya bir çini,

Mesir macunuydu Manisa ve İzmir: Elde bir yemişti!

 

III

<< Hiçbir zafer gaye değildir. Zafer

ancak kendisinden daha büyük

bir gayeyi elde etmek için

belli başlı vasıtadır.>>

Vatan kurtulmuştu, ama, orta yerde, ayağa dolaşan

Köhne ve külüstür bir sürü şey vardı.

Vezirdi halifeydi bunlar ,

Kokmuş medreseler , sallabaş fetvacılar, besili kadılardı.

Önce dünyasını karartırdı adamın bunlar,

Sonra cenaze namazını kılardı.

Korku dağları bekliyordu bunlar için ve işte bunlar ,

Mustafa Kemal’den, hiç mi hiç kurtulamıyacaklardı!