EŞKİYA HAYATI

Dağ rüzgarının getirdiği bir hoşluk,

İlk kadehi bir yudumda yarılayış;

O , şehri daraltan arzu, başıboşluk,

Her derdin devası macera arayış!

Ne yarin kahpeliği, ne kan davası,

Ne de kasabanın o malum havası..

Can sıkıntısı seni dağa çıkaran!

Eşkiyam! yaşanmağa değer maceran!

Vakit mi geçmiyor ? Yol kes, kervan çevir!

Göğü de yolda edindin mi, yaşadın’

Ama eğlenceli, aydınlıkmış şehir ,

Ama eşkiyaya çıkacakmış adın,

Paşa konağına bağlı, bey köşküne,

Yüce dağ gerek maceraya düşküne,

Uçan kuştan bile hesap istemeli,

Hesap, keyf için, kırkharami aşkına!

Korkaklıktır dağ başında yüzkarası,

Ölüm, solumadan, su içercesine.

Elbet sığmaz aklın dar çerçevesine,

Dağın, taşın genişleyen manzarası,

Kurt ovada gezer, kartal gökyüzünde,

Beyzadeler harcı bir lüks sence şehir .

Rahat! sevmezsin ki tütsün gözünde!

Hem eşkiya biraz da serdengeçtidir!

Aman vermeye gelmez bezirganlara,

Ama yol nerde, kervan hani, haydut kim ?

A benim başına buyruk koç yiğitim!

Var kısmeti sen yine dağlarda ara!

Atını göklere sürüşündeki hız,

Ovalarda rüzgar, dağlarda hürriyet,

İçimizde aşka, yaşamaya niyet,

Biz şehirli insanlar, biçare, yalnız ! .