Eve biraz keyifsiz dönmüştü Hoca.
Dökülüyordu yorgunluktan .
Ortalığın, pisliğine, çarpıldı önce,
Karısının ( evlere şenlik) suratını da görünce ,
Dayanamadı: – Hayrola, gülmez sultan?
Yine suratından düşen bin parça!
Zaten adama rahatlık batar!
– Allah Allah! Elbette bir sebebi var!
Ölü evinden az önce geldim.
Gidivermiş taze gelin doğum yaparken!
Yoksa, durduk yerde surat asan kim?
Hoca’nın birden kafası atar: – Be kadın, ben
Senin düğün evinden
Geldiğini de bilirim!