YORGO’NUN MEYHANESİ

Harbiye’de okurken, akşam üzerleri

Orda yer . içer, sohbet ederdi arkadaşlariyle.

(Aybaşlarında öğrenci maaşlariyle

Kapattıkları birer veresiye hesabı vardı hepsinin.)

Çemberlitaş’ta, Tavuk Pazarı’ndaydı Yorgo’nun Yeri,

1932 yılının bir yaz akşamı, nerden

Estiyse arkadaşlarına; Hadi, var mısınız; dedi,

Yorgo’ya gidelim bu akşam!

Sevindi herkes: – Aman ne iyi olur Paşam!

– Ama eski kadro yalnız!

Sen, Nuri, Salih, sen Asat, Doktor sen!

Yani, yalnız Yorgo’nun eski müşterileri

Ve Tavuk Pazarı’na dayandılar

Atatürk: – Benim kim olduğumu unutun Iütlen,

Ben de unuttum çünkü. Buna ihtiyacım var

Diyerek önliyebildi meyhanedeki candan gösterileri

Yendi, içildi. Sonunda kalkıp kapıya yönelen

Atatürk seslendi: – Ay başında öderim! Hadi

Eyvallah Yorgo; yaz hesaba

Hiç şaşırmamıştı Yorgo Baba:

– Güle güle Mustata Kemal, güle güle

Çok hoşlanmıştı bu

Karşılıktan Atatürk, arabasına binerken:

– Vatandaş olmak ne güzel şey yahu!