KEBAN
Karanlık köylerden geçer yolum
-Ay ışığında küme küme çürük diş
Karanlık köylerden geçer yolum
Bir göz pınarlarını körletememiş
Yüzyıllardır savru1an zehirli kum
Birgün taassup olmuş bu kum-birgün cahalet
Dağ başında eşkiya-İstanbul’da padişah
Birgün taassup olmuş bu kum-birgün cahalet
Kar altında köyler – siyah simsiyah
Üstüne kireç dökülmüş binlerce ceset
Kavrayamaz görmeden insanın aklı
Boş yere mi öyle gülerken ağlamamız
Kavrayamaz görmeden insanın aklı
-Elimiz böğrümüzde naçar kalmamız
Neden bütün şarkılarınız dokunaklı
Ama bizim coşkun türkülerimiz de var
Keban’dan ağarıp geçen sular kadar deli
Bizim coşkun türkülerimiz de var
Fırat boylarında -gün yakındır-görmeli
Milyonlarca ak çiçek bir gece nasıl açar
Bunca insan-bunca dağ-bunca ırmak
Aydınlık kafada-toprakta-suda
Bunca insan-bunca dağ-bunca ırmak
Kırkbin köyle beraber – birgün Anadolu’da
<<Oh dünya varmış>> diye haykırmak