BİR KAFESTİ ŞAM (1905)

<< Alafranga değil, batılı; Alaturka değil, Türk idi. >>

F. R. Atay

Tam bir gurbetti Mustafa Kemal için,

Parmaklıksız bir kafesti Şam.

Ve bir kafes gibi inmişti o gün de akşam.

Eve gidiyordu yine kös kös, erkenden yatacaklı.

Çalgı sesi gelen ara sokaktaki kahvenin

Kapısını aralayıp şöyle bir baktı!

Karı ve çocuklarıyla italyan işçileri,

İçiyor , çalıp söylüyor ve oynuyorlardı.

Demek ki, Şam’da hayat ve yaşamasını bilenler vardı.

içi gitti ama, o akşam, giremedi içeri;

Kurmay elbisesiyle bu doğru olmayacaklı.

Ama, ertesi günü, kendine, Şam Çarşısından,

Hicaz Demiryolunun yapımında çalışan

İşçilerinkine benzer bir elbise uydurdu.

(Başkası olsa, çekinirdi, korkardı)

Ama, Mustafa Kemal, italyanların, her akşam gülüp söylediği

O kötü kahveye taşındı durdu.