BENIM O!

İsmet Bey Harekat Şubesi Müdürü

idi. Kendisine hemen bir geri

çekilme emri hazırlamasını

söyledim… Bir müddet sonra yazmış,

getirdi. Askerlik edebiyatına örnek

diye alınabilecek kadar iyi

düşünülmüş ve yazılmıştı!>> (1916 sonları)

Yerliler açlıktan birbirini yiyordu.

Kötü durumdaydı 2. Ordu.

Erzak tükenmeden ve bastırmadan kara kış,

Kuzey Batıya çekilmeleri gerekiyordu.

Ve işte, Tuğgeneral Mustafa Kemal, o gün

Birliklerini geri çekiyordu.

En arkasında idi ordunun yine.

– Bir kumandan panik tehlikesine

Karşı askerlerinin yanında olmalıdır, diyordu.

Ve nitekim yanıbaşındaki asker:

– Ne güzel kafir öldürüyorduk,

Niçin geri çekerler bizi.

Hey korkak Kumandan hey! Kaçarsın değil mi?

Dilerim, kafirden değil, Allahından bulasın!

Diye söyleniyordu.

Mustafa Kemal söylenen askere;

– Sen Kumandanı tanır mısın? diye sordu.

Ve yarı karanlıkta yüzüne bakan ere

Gülerek: -İşte benim O!

Erin şaşkınlığı artık gözlerinden okunuyordu :

– Ha! O halde başka Bey! Hay sağolasın!