AMASYA’DAN SİVAS’A DÖNERKEN

1920

Bir tek madalya parlıyordu sivil

Spor ceketinin göğsünde, o sabah,

Bir tek madalya!

– Rütbelerini, nişanlarımı geri

Alacaklarmış Istanbul’dakiler!

Hakları yok ya!

Çünkü harp meydanlarında kazandım onları ben,

Salonlarda, saraylarda değil!

Her ne ise

İstifa ettim zaten

Onlardan önce davranıp!

Varsın alsınlar artık ancak,

(Eliyle göğsündeki çift kılıçlı altın İmtiyaz

Madalyasını okşıyarak), bunu vermem bak!

Anafartalar’da, harp meydanlarında taktılar.

Kimse alamaz

Bunu benden, kimse!