NEDİM’DEN ORHAN VELİ’YE KADAR

Havasını – suyuna – toprağına karışmıştır

Ama – kim demiş – arayıp bulmak zor

Ölümsüzdür – gerçek şairleri İstanbul’un

İstanbul – biraz da – rahmetli şairleriyle yaşıyor

Bak – her sabahki mahmurluğunu – Sait Faik

Yine – serin serin – Çiçek Pasajında açıyor

İşte Abdülhak Hamid – yanında Lüsyen hanım

Löbon’da beş çayını içiyor

Bir şarkı – uzaktan uzağa ve beyaz bir sandal

Allah bilir ya – Nedim Efendi geçiyor

Orhan Veli – şu anda – bir deniz meyhanesinde

Garanti kafayı çekiyor

Aşı boyalı bir ev (küpeler – sardunyalar içinde)

Kapısından Ziya Osman çıkıyor

Yahya Kemal – yeni bir ilhamla dalgın

Arada bir Kanlıca’ya bakıyor

Yine – bir kavga ve hürriyet şiirine eğilmiş Tevfik Fikret

canım Boğaz – önünden – boş yere akıyor

Ve Nüzhet – bu mısralarla – hepsinin toprağına ayrı ayrı

Sevdikleri taze çiçekleri bırakıyor