OT

Kimi vakit – kimi adam öldürür

Adam var ikisini de beceremez

Yaşar da ot gibi bana mısın demez

İçin – için kinle – hasetle çürür

Sana bana benzer saksıda ıtır

Buruk arzularla kurumağa mahkum

Dağ başında rüzgar – denizlerde kum

Ot dediğin bozkırlara yaraşır

Kuzey sabahlarının donuk hüznü

Çökerken sırtına binlerce damın

Allahın kırında bir ot olmanın

Ölümsüz hiçliğini düşündünüz mü

Kimi başakta- kimi kavruk ve naçar

-Ot olacağına insan kılığında-

Ferman dinlemeyen dağ yalnızlığında

Bilgeliğin beyaz çiçeği açar

Zorunlu olur bakarsın ölüvermek

(Bizimle ölüm yok – ölümle biz yokuz)

Başımıza gelmeden korktuğumuz

Ot misali tohum – meyva – döl vermek

Belki de daha iyi – şehirden uzak

Yüzüstü bırakıp sevdiklerini

Ayrık otu – çayır – deve dikeni

Bozkırlarda bir başına ot olmak