AĞAÇTAN ÖTEYE YOL

Birlik olmuş çocukları köyün:

– Oyun etti namussuz bize yine dün!

Gelin biz de onu

(Nasreddin’i yani, Abdullah Hoca’nın oğlunu)

Ya, bir güzel pataklayalım,

Ya da, ağaca çıkarıp papuçlarını saklayalım!

Ve: – Şu ağaca çıkarsın, çıkamazsın, diyerek,

İşletmişler Nasreddin’i, sözüm ona;

Nasreddin: – Neden çıkamaz mışım, çıkarım ve de çıkmam gerek

Diye diye ayaklarını soymuş . . .

(Şimdi siz:

– Bu Nasreddin de pek toymuş! ,

Yemi hemencecik yedi, yuttu, diyeceksiniz.

Olsun, deyin, deyin ama,

Sonunu da dinleyin! )

Evet, ayaklarını soymuş

Ve papuçlarını koynuna sokarak

Fırlayınca ağaca şaşırmış çocuklar :

– Neden soktun papuçlarını koynuna?

Ağaçta papuca ne gerek var?

Bizimki tepelerinden bakarak:

– Ne bilirsiniz arkadaşlar ,

Hazır yanında bulunsun, belli olmaz, der ,

Bakarsm ağaçtan öteye de yol gider!