O ibret, hakikat perdesinden eği1,
Şen-şatır, o eskİ günlerden bahset.
Devran yaşadığın, bildiğin değil,
Medet, yar bize bir eğlence medet!
Karagözlü, Hacivatlı dünyadan
Kırık dökük bir-kaç hayaıdir kalan,
Yalan gibi geliyor insana yalan,
Dünya hayli perdesinden ibaret!
Kıymeti bilinmeyen o altın nehir
Göz açıp kapamadan gelip geçmiştir.
Karagöz! Hacivat! ey Tuzsuz Bekir!
Medet, yar bize bir eğlence medet!